Onze eerste echte testweek: nagaan of het idee in de realiteit daadwerkelijk zo idyllisch is als we het ons inbeelden.
Maar ook: hoelang overbruggen we met 100L water? Volstaat ons zonnepaneel? De gas? En houdt onze wc-cassette het al die tijd uit? Of zitten we na twee dagen al in de shit?
Veel vragen waar we de komende periode antwoorden op willen vinden.
Etappe 1: Cap Blanc-Nez
Starten zouden we doen op vrijdag, maar het beestje viel niet meer te temmen. Onder het motto: “Waarom morgen pas kamperen als je ook vanavond kan kamperen?”, pikten we ons huisje op wielen donderdag al op. De uitvalsbasis: Gavere. De voordeur naar de Vlaamse Ardennen en op fietsafstand van Gent. Ideaal.
Na twee nachten “wildkamperen” op een officiële overnachtingsplaats trokken we richting Noord-Frankrijk.
Onze Appa, de mobilhome (het kind moet toch een naam hebben) reed het verlengde weekend onder een stralende zon tegemoet. Aangekomen op de camping was het tijd voor de praktische zaken. Water en elektriciteit. Dat eerste verliep zoals verwacht weer met het nodige vloeken. Een te slechte tuinslang (lees Action brol) en foute kraanaansluitingen kosten ons wederom veel tijd. Een item dat opnieuw op het “nog te kopen”-lijstje komt.
De avond vierden we met een spaghetti carbonara gemaakt in onze compacte keuken. Volgens Mats: “beter dan bij de Italiaan”, maar erg objectief is die quote uiteraard niet.
Als volleerde profwielrenners - ahum - hesen we ons de volgende ochtend in ons koerspakje, haalden de fietsen van het rek en trokken op pad.
Na een fietsrit langs zee, over de kliffen en doorheen het glooiende landschap waarbij we de kaap van 100 kilometer overschreden trokken we de fles open. Dolgelukkig en vermoeid van mijn eigen euforie vielen we niet veel later in slaap.
Etappe 2: het dagdagelijkse leven
Na een verlengd weekend gaat ook voor ons het dagdagelijkse leven - voorlopig - verder.
Dinsdag. Werkendag.
Een aaneenschakeling van rode lichten en een walm van uitlaatgassen ruilde ik met plezier in voor een rit langs de Schelde. Een uur vroeger uit bed, 20 kilometer trappen en ik sta helemaal zen op het werk. Vier werkdagen later was het alweer tijd om er terug op uit te trekken.
Etappe 3: Hoogtemeters malen in goed gezelschap
Vloeken doe ik al bij het “beklimmen” van een brug. In welk monster zou ik dan wel niet veranderen tijdens een weekend fietsen in de Vogezen?
Dat monster viel al bij al wel mee.
Toch was het met een klein hartje dat ik de eerste dag de 1629 hoogtemeters tegemoet trapte. Vastgebeten in het wiel en onder begeleiding van coach Maartje overbrugde ik elke meter. Hoogstwaarschijnlijk reed ik me anders te pletter in de eerste meters van elke klim.
De rest van het weekend stond in het teken van fietsen, nog meer fietsen, wat wandelen, lekker eten en vooral goed gezelschap. 't Waren vier dagen vollenbak genieten, maar toch ook een beetje sterven op de fiets.
Merci Maartje & Pieter voor de compagnie!
Etappe 4: Alleen maar zondagen
We willen er geen einde aan breien. Simpel. Ons nieuwe huis geeft ons rust, vrijheid en een permanent zondaggevoel. Niet vreemd dus dat de testweek verlengd werd naar 13 dagen en vervolgens vlotjes 18 dagen werd.
Toch was het tijd om onze Appa terug op stal te zetten en de laatste voorbereidingen voor ons officieel vertrek te treffen.
De gas, watertank, zonnepaneel én wc-cassette voldeden en met een nieuwe tuinslang zijn wij zo goed als vertrekkensklaar.
Kommentare