Het plan was: geen plan maken. Simpel. We rijden daarheen waar de weg, ons goesting of zelfs een spelletje blad-steen-schaar dat voor ons beslissen. Het doel was om ons allesbehalve krampachtig vast te houden aan een vooraf uitgestippelde route. Een route die ons de diepste fjorden, de hoogste watervallen en de grootste kudden elanden zou beloven. We wilden ons losmaken van die onzichtbare barrière die ons steeds weer naar momenten doet toeleven. Die bruggen bouwt van vandaag naar volgende week, volgende maand of zelfs volgend jaar. Bruggen die maken dat we al wat daar tussen zit in een waas beleven en met der tijd vergeten. Want hoe vaak heb je jezelf niet betrapt op de vraag: in welk moment zijn al die jaren gepasseerd? Juist ja, geregeld.
In theorie was het dan ook simpel: we blazen die bruggen op met kilo’s dynamiet en leven in het moment. De praktijk vertelt ons wat anders. Want wie mij kent weet dat ik vakanties maniakaal voorbereid. Het duurde dan ook niet lang voordat ik een heel arsenaal aan boeken uit de bibliotheek meesleepte naar huis. Kaarten markeerde met bezienswaardigheden. Trotter en Michelin boeken urenlang doorspitte.
Toch leverde die voorbereiding ons wat op. We leerden dat Bosnië & Herzegovina vol ligt met mijnen. Maar ook dat de import van drank in Noorwegen beperkt is tot 2 liter bier en 3 liter wijn per persoon, meteen het perfecte excuus om onze aangelegde drankvoorraad er door te jagen.
Of we de reis dag-per-dag hebben voorbereid? Neen. Week-per-week? Ook niet.
Wel creëerden we een leidraad die in een notendop samen te vatten valt tot: in december moeten we Griekenland bereiken.
Bekijk onze leidraad in Google Maps en onze effectieve route via Polarsteps.
Comments