Klaar voor een nieuwe etappe: Hamburg - Jutland. Langs het Duitse Waddengebied banen we ons met de nodige ommetjes een weg verder noordwaarts. Richting Deens Waddengebied langsheen de Noordzee en terug naar het binnenland richting Middelfart. ‘t Leven is goed, zon op onze snoet. We beseffen, we zijn niet met ons gat in de boter gevallen, maar van top tot teen. Want wat is het hier verdikke schoon.
Waaiergevaar alom
Vrijdag, 2 juli: op de planning vandaag: fietsen. Verrassing. De wind houdt ons niet tegen en met veel “ooooo’s” en “aaaaa’s” beuken we tegen de wind in. Waaiergevaar alom. Het maakt van ons twee nerveuze amateur renners die na de zoveelste windstoot toch voet aan grond zetten. Liever de fiets aan de hand uitlaten, dan het water of een veld inwaaien.
De dagen die volgen houdt de wind aan. In ons huisje rijden we met klamme handen, natte rug en oh ja vooral dichtgeknepen billen (bij mij alleszins) verder noordwaarts. De bomen zwieren woest heen en weer over de weg en we zijn dan ook blij wanneer we het boerendorp, Lunden, bereiken. Met zicht op de Elbe en een kudde grazende koeien hebben we weer een parel van een overnachtingsplaats gevonden. Zalig. Flesje wijn open, chipke en een avond vol Yahtzee en Wingspan. De stand bleef - gelukkig - gelijk. Zo niet was de kans groot dat één van ons twee tussen de koeien kon gaan slapen.
De Deense grens ligt te lonken, maar de weersvoorspellingen beslissen anders. Met een aanhoudende 6 beaufort en 50mm regen op minder dan twee dagen, lijkt het ons allesbehalve ideaal (én veilig) om op een open weide aan de zee te kamperen. In de plaats daarvan zoeken we beschutting in het dorp Bredstedt.
Denemarken overtreft al onze verwachtingen
Na twee dagen beschutting in de camper roept Denemarken luidkeels. En ook ik ben niet meer te stoppen: ontbijten, klaarmaken, goedkope(re) inkopen doen, dieseltank volgooien en rijden maar. Stoppen doen we op Vadehavscamping, camping nummer drie van de reis. Benen streken, kleren wassen, glazen vullen en genieten maar.
De dagen die volgen krijgen onverwachts een vaste routine: fietsen, een duik in zee, stukje rijden en vroeg naar dromenland op de meest magische plekken. Ons eerste fietstochtje op Deense bodem leidt ons langs de kust waarbij elke kilometer een overwinning is voor mij, hallo flanellen benen. Gelukkig zijn mijn “koersbenen” na een nachtje slapen terug en verkennen we Ribe en omgeving. Een gezellige oude stad waarbij we onszelf trakteren op heerlijke kaneelbollen. We rijden door bossen en velden en spotten verschillende buizerds en valken. Afkoelen doen we in een ijskoude Noordzee. Een beetje nerveus start ik de dag nadien aan mijn derde Gran Fondo. 102 kilometer rond Ringkøbing fjord. Ik heb het wiel van mijn schatje te pakken en dat laat ik de rest van de dag niet meer los. Mijn brommer levert puik werk en stopt dan ook nog eens bij een vogelkijkhut. We zien hoe gierzwaluwen af en aan vliegen om hun kleintjes in hun nesten te voederen. Een ongelofelijk schouwspel dat zelfs mij sprakeloos achterlaat. Dit is een top ritje. Zelfs een platte band kan ons niet stoppen (of toch niet langer dan een uur voor deze onhandige amateurs). ‘S avonds duiken we opnieuw de koude Noordzee in en slapen met zicht op zee.
Net als de mannen van de Tour hebben ook wij op maandag rustdag. Toch viel het beestje bij mij weer niet te temmen en trok ik mijn wandelschoenen aan. Tien kilometer vollenbak genieten van het Nationaal park Thy. Ook de dag erop, na een voormiddag met wat gasflessen issues, trekken we onze wandelschoenen aan. Twee herten en enkele kilometers later sluiten we de dag af aan het Lysen Bredning meer. Wederom een fantastische plek met een weids uitzicht. Denemarken, u weet ons keer op keer weer te verbazen met uw schoonheid.
Ondertussen zijn we aanbeland bij woensdag 14 juli, we krijgen hoog bezoek uit België. We trekken er een paar dagen op uit met Mats zijn ouders: wandelen, fietsen en een bezoek aan Odense, Slot Egeskov en Arhus. Deze (te) korte hereniging doet ons zichtbaar deugd. Merci Griet en Jan!
De honger naar avontuur blijft groot, onze Appa staat paraat om te boarden en Scandinavië verder te ontdekken.
Tot in Noorwegen.
Comments